Ναρκωτικά με τη μορφή ήχου!

Πρόκειται για αρχεία ήχου τα οποία λόγω του διαφορετικού κύματος συχνότητας, προκαλούν αντιδράσεις που μοιάζουν με αυτές που προκαλούν το αλκοόλ, η μαριχουάνα, τα χάπια XTC, το Lsd η κοκαΐνη κλπ.

Η πρακτική των «ηχητικών ναρκωτικών» βασίζεται στη θεωρία των δίωτων ήχων (binaural beats), οι οποίοι ανακαλύφθηκαν το 1839 από τον Heinrich Wilhelm Dove..

Μέχρι τώρα το επιστημονικό ενδιαφέρον για τους δίωτους ήχους χωρίζεται σε δύο τομείς. Ο πρώτος τομέας αφορά στη μελέτη της αίσθησης της ακοής και ο δεύτερος στην παρατήρηση των επιπτώσεων των δίωτων ήχων από το συγχρονισμό τους με τα εγκεφαλικά κύματα τα οποία εντοπίζονται με τα εγκεφαλογραφήματα. Τα εγκεφαλικά κύματα χωρίζονται σε πέντε (5) κατηγορίες:

• Gamma (>40 Hz) που σχετίζονται με την πολύ υψηλή πνευματική δραστηριότητα και διέγερση και την αίσθηση του φόβου • Beta (13-40 Hz) που σχετίζονται με τη δραστήρια και αγχώδη σκέψη και πνευματική συγκέντρωση • Alpha (7-13 Hz) που σχετίζονται με τη χαλάρωση και τη σωματική και πνευματική κατάσταση προ ύπνου • Theta (4-7 Hz) που σχετίζονται με την προβολή ονείρων και τη βαθιά περισυλλογή (meditation) • Delta (<4 br="" hz="">
Τα φερόμενα ως «ηχητικά ναρκωτικά» υπόσχονται την επιρροή των εγκεφαλικών κυμάτων ενός ατόμου με απώτερο σκοπό την πρόκληση συγκεκριμένων συναισθημάτων και πνευματικών καταστάσεων.

Από τεχνικής άποψης, η «δόση» ενός «ηχητικού ναρκωτικού» είναι ένα αρχείο mp3 δίωτων ήχων. Το γεγονός ότι οι ήχοι μπορεί να επηρεάσουν τη συναισθηματική διάθεση και την πνευματική διαύγεια του ατόμου δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει. Δεν υπάρχει απλούστερο παράδειγμα από την αντίδραση του ατόμου σε ένα χορευτικό τραγούδι, όπου στο άκουσμα του μπορεί να αρχίσει να χορεύει.

Για την ώρα δεν υπάρχουν ενδείξεις και περιστατικά εθισμού από τη χρήση των «ηχητικών δόσεων», ενώ δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ένα κομμάτι της έρευνας για την επίδραση των δίωτων ήχων στην ανθρώπινη συμπεριφορά έχει αφιερωθεί στην καταπολέμηση του εθισμού στο αλκοόλ και το τσιγάρο.