Vibroacoustic disease ή πιο σύντομα VAD είναι η ασθένεια που προκαλείται ύστερα από μακροχρόνια έκθεση σε ήχους χαμηλής συχνότητας και υψηλής έντασης. Η έκθεση αφορά υπόηχους δηλαδή ήχους με συχνότητα κάτω από 20 Ηz (δε γίνονται ανιληπτοί από το ανθρώπινο αυτί) μέχρι ήχους που χαρακτηρίζονται χαμηλού ύψους και η συχνότητα τους είναι μεταξύ 20-500 Hz.
Όταν εκτιθόμαστε σε θορύβους υψηλής έντασης και χαμηλής συχνότητας, τότε το σώμα μας δέχεται ισχυρές δονήσεις ανεξάρτητα από το πόσο ακουστοί είναι.H μακροχρόνια έκθεση σε τέτοιου είδους θορύβους οδηγεί σε πολύ σοβαρά συμπτώματα ανάλογα με το βαθμό έκθεσης. Επιστημονικά η VAD προκαλεί μεγένθυνση των αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η φυσιολογική ροή του αίματος.Εντός των καρδιακών δομών, το περικάρδιο ή οι αορτικές βαλβίδες μεγαλώνουν και προκαλούν επιπλοκές.
Η ασθένεια έχει ανιχνευτεί σε τεχνικούς αεροσκαφών,πιλότους,σε πλήρωμα αεροπλάνου,σε μηχανικούς πλοίων,σε σερβιτόρους εστιατορίου και σε disc-jokeys.Επίσης έχει ανιχνευτεί σε πολίτες που ήταν χρόνια εκτεθιμένοι σε περιβαλλοντικούς θορύβους χαμηλών συχνοτήτων και υψυλής έντασης.Η πρώτη διάγνωση σε άνθρωπο έγινε το 1987 και μετέπειτα συνεχίστηκαν πολλές έρευνες σε πειραματόζωα.
Παρακάτω παρουσιάζονται τα στάδια της ασθένειας ανάλογα με το χρόνο έκθεσης.
- Φάση 1- Ήπια (1-4 χρόνια)
Συμπτώματα: Ελαφριές εναλλαγές διάθεσης,δυσπεψία και καούρα,βρογχίτιδα,λοιμώξεις του στόματος/λαιμού - Φάση 2-Μέτρια (4-10 χρόνια)
Συμπτώματα: Πόνοι στο στήθος,εναλλαγές στη διάθεση,πόνοι στη μέση,κόπωση,ιογενείς και παρασιτικές μολύνσεις του δέρματος,μύκητες,πόνος και αίμα στα ούρα,φλεγμονή στομάχου,αλλεργίες,επιφεκύτιδα - Φάση 3-Σοβαρή (>10 χρόνια)
Συμπτώματα:Ψυχιατρικές,ρινικές αιμορραγίες,κιρσοί και αιμορροίδες,έλκη,κολίτιδα,μείωση οπτικής οξύτητας,πονοκέφαλοι,μυϊκοί πόνοι,πόνοι στις αρθρώσεις,νευρολογικές διαταραχές
Οι χαμηλές συχνότητες δεν εμφανίζονται μόνο στο χώρο εργασίας.Υπάρχουν σε διάφορες δραστηριότητες και χώρους όπως σε ένα νυχτερινό club ή στο αυτοκίνητο καθώς ακούγεται μουσική από το στερεοφωνικό.
Για τη διάγνωση της VAD από τη δεκαετία του 80 έχουν χρησιμοποιηθεί ψυχομετρικά τεστ και τεστ έλεγχου επίδοσης.αιματολογικά και βιοχημικά τεστ,μαγνητική τομογραφία στον εγκέφαλο. Για διάφορους λόγους όμως η διάγνωση δε θεωρήθηκε ολοκληρωμένη και ικανοποιητική σε όλους τους τομείς και έτσι φτάσαμε στο ηχοκαρδιογράφημα (φώτο).Το ηχοκαρδιογράφημα είναι πιο ικανοποιητική μέθοδος διότι μπορεί να απεικονίσει τη πάχυνση των καρδιακών αγγείων που είναι συνέπεια της VAD.Μάλιστα η εξέλιξη του ηχοκαρδιογραφήματος τις τελευταίες δεκαετίες (το λεγόμενο echo-doppler προσδίδει καλύτερη απεικόνιση με χρήση χρωμάτων),αποτέλεσε ένα σημαντικό εφόδιο στον αγώνα της ορθής διάγνωσης.
Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί ότι η Vibroacoustic disease δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα ως παθολογική οντότητα και οι έρευνες διεξάγονται από λίγους επιστήμονες μιας και δεν είναι της "μόδας" και οι χρηματοδοτήσεις είναι μηδαμινές. Σε κάθε περίπτωση η πρόληψη είναι σημαντική ακόμη και αν ο κίνδυνος από υπόηχους διχάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου